Η ομιλία του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμη Μπαλασόπουλου στο συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε.

ΟΜΙΛΙΑ του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

στο ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ της Κ.Ε.Δ.Ε.

ΑΘΗΝΑ – ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2012

Κύριε Υπουργέ, κύριε Περιφερειάρχα, κύριε Γενικέ Γραμματέα, εκπρόσωποι των κομμάτων, αγαπητοί φίλοι συνεργάτες.

Θέλω να σας μεταφέρω τις ευχαριστίες των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για την πρόσκλησή σας να παραβρεθούμε σήμερα στο πιο κρίσιμο έκτακτο Συνέδριό σας που πραγματοποιείται τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς η συγκυβέρνηση και η τρόικα ετοιμάζουν τη συνέχεια της βάρβαρης επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας.

Από αυτή την επίθεση δεν θα μπορούσε να λείψει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που βλέπει τους πόρους της να περικόπτονται εκ νέου κατά 30%, όταν την προηγούμενη 3ετία οι μειώσεις αυτές ξεπέρασαν το 55%. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που εφαρμόζεται είναι η οικονομική κατάρρευση των Ο.Τ.Α., η ανεπάρκεια άσκησης κοινωνικής πολιτικής, αλλά και η αδυναμία καταβολής των λειτουργικών δαπανών, με συνέπεια την κατάργηση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Καθαριότητα, Πράσινο, Παιδικοί Σταθμοί, Κοινωνικές Δομές.

Η κατάσταση διαγράφεται ακόμη πιο δύσκολη λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό που υπάρχει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και την προκλητική επαναφορά του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας ή όπως αλλιώς θέλουν να το βαπτίσουν, συνταξιοδοτική ωρίμανση, που μαθηματικά θα οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην απόλυση και την ανεργία. Εσείς ξέρετε, ότι και ένας εργαζόμενος να λείψει από το απορριμματοφόρο δεν θα βγει να μαζέψει σκουπίδια, όταν ένας εργαζόμενος θα λείψει από τους Παιδικούς Σταθμούς δεν θα μπορούμε να φιλοξενήσουμε τα παιδιά και βέβαια θεωρώ ότι και το αίτημα να αυξηθούν τα παιδιά, δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να ικανοποιηθεί αν δεν συνδεθεί με το πάγιο αίτημα της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ότι πρέπει να υπάρξει και άρση της απαγόρευσης προσλήψεων προσωπικού, ιδιαίτερα στις ανταποδοτικές υπηρεσίες που ο δημότης, ο πολίτης πληρώνει και υποχρεώνονται οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης να δώσουν αυτές τις υπηρεσίες.

Οι περικοπές των πόρων δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Θέλω να υπενθυμίσω ότι το 2009, το καλοκαίρι, όταν η τότε κυβέρνηση έκοψε το τέλος του 2% και το πήγε στο 0,5%, δεν υπήρξε η αντίδραση που υπάρχει αυτές τις ημέρες, διότι θα είχαμε άλλο αποτέλεσμα. Τότε μόνο η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. προχώρησε στην κατάληψη του γραφείου του τότε Υπουργού Τουρισμού, διότι και τότε ικανοποιηθήκατε όλοι σας στην δέσμευση ότι αυτό το τέλος θα σας το αντικαταστήσουν.

Το 55% που υπάρχει μέχρι σήμερα στις περικοπές, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών των μνημονίων και της τρόικας και όχι της συμβολής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, που έχει οδηγήσει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και την κοινωνία.

Σήμερα που πραγματοποιείται το Συνέδριό σας, η συγκυβέρνηση οριστικοποιεί τα μέτρα, τα νέα επώδυνα μέτρα. Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ότι δεν θα υπάρξουν νέες οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων, προωθεί ένα νέο πακέτο άδικων και αντιλαϊκών μέτρων, που αποτελούν τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους και στην κοινωνία.

Εκεί εντάσσεται, αγαπητοί φίλοι, και η νέα περικοπή στους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Από το Συνέδριο της Κομοτηνής εμείς λέγαμε τους κινδύνους που υπάρχουν. Τότε κάποιοι έμειναν στις υποσχέσεις που σας έδωσε η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών.

Η έστω και καθυστερημένη πρωτοβουλία της Π.Ε.Δ. Αττικής, αλλά και άλλων Π.Ε.Δ. της χώρας, δείχνει ότι όσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση επαιτεί, τόσο αυξάνονται οι περικοπές. Όσο διεκδικεί,  τότε αρχίζουν να βρίσκουν λύσεις και πόρους. Όχι όμως, αγαπητοί φίλοι, πάλι υποσχέσεις, γιατί από αυτές έχουμε χορτάσει όλοι.

Η προσέγγιση που γίνεται στο ζήτημα των περικοπών από το Διοικητικό σας Συμβούλιο, είναι ξεκομμένη από την κοινωνία και τα προβλήματά της. Η αύξηση των δαπανών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την κοινωνική πολιτική και μιλάμε για τα Κοινωνικά Παντοπωλεία, για τα Κοινωνικά Φαρμακεία και τα υπόλοιπα, δεν είναι πρωτοβουλία που λαμβάνεται στο πλαίσιο μιας «μόδας». Υλοποιείται γιατί οι δημότες μπορούν και βρίσκουν σε εσάς, σε εμάς, μία αγκαλιά, ένα απάγκιο από τον καταιγισμό των μέτρων. Αγαπητοί φίλοι, οι πολίτες θέλουν να ακουμπήσουν κάπου, να πουν τον πόνο τους, να αισθανθούν τη θέρμη των συνανθρώπων τους. Κι αυτή τη στιγμή καταφύγιο γι’ αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έχουμε όλοι υποχρέωση να μην τους απογοητεύσουμε.

Εγώ μπήκα εργαζόμενος στο Δήμο το 1983 και θυμάμαι Δημάρχους, θα πω ορισμένους, από την Αττική, τον Κιντή, τη Βερυβάκη, τη Σακελλαρίδου, τον Βακαλόπουλο, τον Μακρή, τον Κορτζίδη, τον Μπέη, τον Αποστόλου, τον Σπηλιόπουλο, τον Φωλόπουλο, τον Ευσταθιάδη, τον Σπονδυλίδη, τον Κουκουβίνο και πάρα πολλούς άλλους και θα με συγχωρήσετε αν ξεχάσω κάποιους και τότε υπήρχε αλληλεγγύη, κοινή δράση και το πρόβλημα του διπλανού Δήμου ήταν πρόβλημα όλων των Δήμων.

Σήμερα τι έχουμε; Έχουμε κάποιους να παίρνουν κάτω από το τραπέζι έκτακτες επιχορηγήσεις, να λένε στα λόγια κλείνουμε τους Δήμους και στην πράξη να τους ανοίγουν και να έχουμε όξυνση των προβλημάτων. Και το βασικότερο, ότι τότε οι Δήμαρχοι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ήταν δίπλα στους εργαζόμενους, στα προβλήματά τους. Ήταν μπροστά από τους εργαζόμενους, μαζί ήμαστε στο Χ.Υ.Τ.Α. των Άνω Λιοσίων, μαζί αποτρέπαμε να μαζεύουν σκουπίδια οι στρατιώτες και αυτό θέλουμε να δούμε και τώρα. Διότι αλλιώς το έχουμε χάσει το παιχνίδι. ΟΛΟΙ ΜΑΣ.

Δυστυχώς εκεί οδηγούμαστε και αν το ζήτημα των διεκδικήσεων δεν γίνει υπόθεση της κοινωνίας, των εργαζομένων και των αιρετών, τότε ο καθένας μας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Το λέω εδώ, από αυτό το βήμα, διότι για εμάς και το έχετε αντιληφθεί οι περισσότεροι, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε από την 1η Σεπτέμβρη να υπάρχει απλήρωτος εργαζόμενος.

Το κλείσιμο των Δήμων χθες και σήμερα, δεν είναι, αγαπητοί φίλοι, για να τιμωρήσουμε την κοινωνία. Είναι κινητοποιήσεις της κοινωνίας για να μπορέσουμε να της παρέχουμε τις υπηρεσίες που έχουμε υποχρέωση όλοι μας.

Νομίζω ότι ήταν μια καλή αρχή. Δεν πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να κλιμακωθεί ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να πάρει αυτά που δικαιούται και όχι να οδηγείται σε οικονομικό στραγγαλισμό και εκχώρηση βασικών αρμοδιοτήτων.

Όμως διεκδικήσεις με πλαίσιο ξεκομμένο και από τα προβλήματα του ανθρώπινου δυναμικού δεν μπορεί να σταθεί. Μας προκαλεί εντύπωση η παντελής έλλειψη αναφοράς στα προβλήματα που αφορούν και στο προσωπικό. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση συνολικά (εργαζόμενοι και αιρετοί) θα πρέπει να διεκδικήσει:

1.       Καμία περικοπή πόρων, καταβολή ΟΛΩΝ των παρακρατηθέντων πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

2.       Καμία μεταφορά νέας αρμοδιότητας χωρίς να έχει προβλεφτεί η χρηματοδότηση των Ο.Τ.Α.

3.       Αποτροπή της εργασιακής εφεδρείας ή όπως αλλιώς την ονομάζουν, καμία απόλυση εργαζόμενου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

4.       Άρση της απαγόρευσης προσλήψεων μόνιμου προσωπικού στους Ο.Τ.Α. Α’ Βαθμού ιδιαίτερα στις ανταποδοτικές υπηρεσίες.

5.       Καμία νέα περικοπή στις αποδοχές των εργαζομένων και αφαίρεση ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

6.       Υπεράσπιση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που με άλλοθι την έλλειψη προσωπικού και πόρων εκχωρούνται σε ιδιώτες.

Εμείς δηλώνουμε ότι είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζονται από αυτούς που εφαρμόζονται και από αυτούς που τις υπηρετούν. Είναι τώρα η ώρα των δικών σας αποφάσεων και ευθυνών.

Κλείνοντας, αφού σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας, καλή αντάμωση στους αγώνες που θα έχουμε να δώσουμε και πιστεύω ότι θα δώσουμε, περιμένω και από το Συνέδριό σας να καταγγείλει τη χθεσινή επίθεση των Μ.Α.Τ. στους Δημάρχους της Αττικής, που μαζί με τους εργαζόμενους, που και με δική σας απόφαση κατεβήκαμε στους δρόμους, να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Σήμερα βλέπουμε τα ίδια Μ.Α.Τ. να βρίσκονται εδώ. Ποιους άραγε ήρθαν να υπερασπιστούν; Είναι εχθροί οι εργαζόμενοι;

Για αυτό πιστεύω ότι αν δεν υπάρξει κοινό μέτωπο, το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

Ευχαριστώ πολύ.