Tου Δημητρη Ρηγοπουλου
Κάτω από τον δρόμο όπου κατοικώ υπάρχει ένα μικρό, συμπαθητικό παρκάκι, που κυρίως χρησιμεύει ως αφοδευτήριο σκύλων. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με ικανοποίηση ότι όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας φροντίζουν για την απομάκρυνση των ακαθαρσιών που μοιραία αφήνουν πίσω τους οι τετράποδοι φίλοι τους.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του σημερινού μας σημειώματος. Επιστρέφω στο πολύτιμο αυτό κομμάτι πρασίνου στις παρυφές μιας πυκνοκατοικημένης γειτονιάς, όπως είναι το Παγκράτι. Το πεζοδρόμιο που «βλέπει» το μέτωπο των πολυκατοικιών (το άλλο «ακουμπάει» μια πολυσύχναστη λεωφόρο) ήταν τα τελευταία χρόνια μόνιμα κατειλημμένο από παράνομα σταθμευμένα οχήματα, οι οδηγοί των οποίων θεωρούσαν απολύτως φυσιολογικό να το «καβαλάνε». Εξάλλου, οι πεζοί είχαν τη δυνατότητα να περπατήσουν στο απέναντι, πιο φαρδύ πεζοδρόμιο. Χωρίς ιδιαίτερη υπερηφάνεια θα πρέπει να συμπεριλάβω σε αυτήν την ομάδα οδηγών και τον εαυτό μου, αν και μου αρέσει να πιστεύω ότι ανήκω στους ορκισμένους θιασώτες των δικαιωμάτων των πεζών.
Ξαφνικά, οι άντρες και οι γυναίκες της Δημοτικής Αστυνομίας άρχισαν να κόβουν κλήσεις. Με μανία. Κάθε μέρα. Συνέχεια. Τα «αντιπαθητικά» ροζ χαρτάκια ανέμιζαν με... αυθάδεια στα παρμπρίζ των παρανομούντων αυτοκινήτων. Μέσα σε λίγες εβδομάδες οι γείτονες (τουλάχιστον) σταματήσαμε να παρκάρουμε σε αυτό το τόσο βολικό πεζοδρόμιο κάτω από το σπίτι μας. Αργότερα το νέο μαθεύτηκε και στο τέλος μόνο ορισμένοι εντελώς ανυποψίαστοι οδηγοί στάθμευαν στο... προκλητικά άδειο πεζοδρόμιο.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: κάποιος έκανε τη δουλειά του σ’ αυτήν την πόλη με συνέπεια και διάρκεια. Το πεζοδρόμιο μέχρι την εξαγγελία της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας παρουσίαζε μια εικόνα αδιανόητη πριν από ακριβώς ένα χρόνο.
Σήμερα, σε λιγότερο από ένα μήνα, επιστρέψαμε εκεί όπου βρισκόμασταν πέρυσι. Δημοτικός αστυνομικός δεν υπάρχει στους δρόμους ούτε για δείγμα και, αφού εκλείπει ο «μπαμπούλας» της κλήσης, οι Αθηναίοι δικαιώνουμε όσους πιστεύουν ότι ο σεβασμός στον νόμο είναι μια πολύ σχετική υπόθεση.
Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η Δημοτική Αστυνομία καταργείται τυπικά στις 23 Σεπτεμβρίου. Αναρωτιέμαι: δεν θα έπρεπε οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας να βρίσκονται στις θέσεις τους και να εργάζονται, καθώς αμείβονται για υπηρεσίες που θεωρητικά θα έπρεπε να προσφέρουν; Πιθανότατα εκτιμούν ότι η κατά 1,5 μήνα συντόμευση της διάλυσης της υπηρεσίας τους εκθέτει την κυβέρνηση, καθώς οι δήμοι χάνουν πολύτιμα έσοδα από την ελεγχόμενη στάθμευση και στα κέντρα των πόλεών μας επέστρεψε το γνωστό χάος.
Μπορεί να επικαλεστούν την καλοκαιρινή τους άδεια και τα ρεπό που τους οφείλονται. Γεγονός είναι ότι συμβάλλουν στην εικόνα διάλυσης επιδεικνύοντας μηδενικό πατριωτισμό και γυρνώντας την πλάτη στους πολίτες που δεν τους φταίνε σε τίποτα. Αντίθετα, αν αυτές τις ημέρες οι δρόμοι και οι πλατείες μας γέμιζαν με άνδρες και γυναίκες της υπό κατάργηση δημόσιας υπηρεσίας, είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες θα εκτιμούσαν πολλαπλά την προσφορά τους. Και θα εξέθεταν την κυβέρνηση με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ενώ σήμερα μας δίνουν το δικαίωμα να συνηθίσουμε την απουσία τους.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου