Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Προσπάθεια αποδόμησης της δικαστικής νίκης υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων με προκλητικά προβοκατόρικο άρθρο στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Μια θέση, μια περιουσία...

Παλιά, πριν από τριάντα, σαράντα χρόνια –την εποχή που οι γυναίκες είχαν χειραφετηθεί αρκετά για να δουλεύουν εκτός σπιτιού, αλλά η προίκα ήταν ο κανόνας για να γίνει κάποιος γάμος– ανάμεσα στις εμπράγματες παραχωρήσεις (σπίτια, οικόπεδα, κεντήματα κ.λπ.) των γονιών της νύφης έμπαινε στη διαπραγμάτευση και το επιχείρημα «το κορίτσι έχει μια καλή θέση στο Δημόσιο» για να συμβάλει στα οικονομικά του σπιτιού. Το επιχείρημα, ακόμη και την εποχή που το Δημόσιο πλήρωνε λιγότερο από τον ιδιωτικό τομέα, ήταν καταλυτικό. Και αυτό διότι μια εμπράγματη παραχώρηση μπορούσε να καταστραφεί (π.χ. να πάρει φωτιά το σπίτι), αλλά μια θέση στο Δημόσιο δεν μπορούσε να πάθει ποτέ τίποτε. Ηταν μόνιμη, ενώ πλήρωνε και μετά τον θάνατο του κατόχου της· π.χ. σύνταξη άγαμων θυγατέρων ανεξαρτήτως ηλικίας, την οποία η ελληνική Δικαιοσύνη (στο πλαίσιο, πάντα, της ισότητας) νομολόγησε ότι πρέπει να την παίρνουν και οι άγαμοι υιοί.

Μπορεί η εποχή της προίκας να πέρασε, αλλά μια θέση στο Δημόσιο ακόμη λογίζεται ως περιουσιακό στοιχείο του κατόχου της. Οχι μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, όπως ήταν πριν από σαράντα χρόνια, αλλά με την επίσημη βούλλα της ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία παρήγαγε έναν εντελώς νέο ορισμό για την περιουσία. Στην αιτιολογία της απόφασης 1240/2014 του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία διατάχθηκε η επαναπρόσληψη των σχολικών φυλάκων στον Δήμο Αγίων Αναργύρων, διαβάζουμε τα εξής: «Στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ)... ορίζεται ότι “παν φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του...”. Με τις διατάξεις αυτές κατοχυρώνεται ο σεβασμός της περιουσίας του προσώπου, το οποίο μπορεί να τη στερηθεί μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας. Στην έννοια της περιουσίας... περιλαμβάνονται όχι μόνο τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα δικαιώματα “περιουσιακής φύσεως”, καθώς και τα κεκτημένα “οικονομικά συμφέροντα”. Καλύπτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο και τα ενοχικής φύσεως περιουσιακά δικαιώματα και, ειδικότερα, απαιτήσεις που απορρέουν από έννομες σχέσεις του δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου, είτε απλώς γεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο... Ενόψει των ανωτέρω, περιουσία κατά το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών) αποτελεί και η αξίωση για καταβολή προβλεπόμενων από τη νομοθεσία του συμβαλλόμενου κράτους αποδοχών... και η υπόσταση μιας σύμβασης εργασίας...».

Με άλλα λόγια, η Δικαιοσύνη λέει ότι βρέξει, χιονίσει, χρεοκοπήσει, δεν χρεοκοπήσει το κράτος, η «καταβολή προβλεπόμενων από τη νομοθεσία του συμβαλλόμενου κράτους αποδοχών» θα συνεχιστεί, ενώ ταυτοχρόνως δικαιώνει αναδρομικώς τον Κώστα Βουτσά που έλεγε ότι «το παν είναι να τρουπώσεις...». Αμα «τρουπώσεις» κατοχυρώνεις μέχρι και περιουσιακό δικαίωμα ως «κεκτημένο οικονομικό συμφέρον».

Τι κρίμα που 1,5 εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν πού να προσφύγουν για την παραβίαση των δικών τους περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή του «κεκτημένου οικονομικού συμφέροντος». Εκτός εάν υπάρχουν περιουσιακά δικαιώματα δύο ταχυτήτων...

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 

Σχόλιο: Ενώ το άρθρο αναφέρεται σε δικαστική νίκη των σχολικών φυλάκων, πραγματικός στόχος είναι η αποδόμηση της νίκης των καθαριστριών του ΥΠ.ΟΙΚ...

1 σχόλιο: