Κραυγή απόγνωσης από έναν δημοτικό αστυνομικό στην Κρήτη

Την τραγική κατάσταση στην οποία περιέρχονται οι δημοτικοί αστυνομικοί και συνολικότερα η σκληρά καθημερινότητα που βιώνουν οι έλληνες πολίτες υπό την πίεση των μέτρων τα τελευταία χρόνια αποτυπώνεται στην επιστολή που λάβαμε από έναν ηρακλειώτη δημοτικό αστυνομικό, τον Βασίλειο Παπουτσάκη . Η επιστολή αναφέρει χαρακτηριστικά :

«Προκαταβολικά θέλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από όλους σας, διότι επί μέρες η καταπόνηση, σωματική και ψυχολογική, το συναίσθημα, η αντίδραση αν θέλετε, μπορεί να με έχουν οδηγήσει να κάνω επιθετικές κριτικές, κάτι που δεν αρμόζει στον χαρακτήρα μου και στην ουσία δεν γνωρίζω εάν φέρουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα στην όλη κατάσταση που επικρατεί στον τόπο μας αλλά και για μένα προσωπικά.

Έχω ακούσει, έχω διαβάσει, έχω δει και έχω συμμετάσχει σε πολλά τις τελευταίες μέρες. Πορείες, συλλαλητήρια, σενάρια, φημολογίες, συνεντεύξεις, άρθρα από συναδέρφους, που λίγο πολύ με έχουν καλύψει προσωπικά...ηθικά τουλάχιστον. Απορώ πόσες πληροφορίες μπορεί να επεξεργαστεί ο νους του ανθρώπου..πόσες;;

Θα σας μιλήσω για μένα λοιπόν και στη θέση μου πιστεύω ότι βρίσκονται εκατοντάδες, χιλιάδες συμπολίτες μας που βιώνουν παρόμοιες ή χειρότερες καταστάσεις από μένα. Για καλύτερες..δεν το πιστεύω.

Είμαι ο γιος του GASTARBEITER* και της καθαρίστριας, που έφαγε ολόκληρα 40 χρόνια στις βάρδιες, στις φάμπρικες της Γερμανίας, παλεύοντας να βοηθήσει τους φτωχούς γονείς του, τα μικρότερα αδέρφια του, να παντρευτεί, να δημιουργήσει οικογένεια τις δεκαετίες του 60' και μετά..με όλες τις αξίες και τα ιδανικά του τόπου μας!!..

Την κάθοδο μου στην πατρίδα την αποφάσισα εν έτη 2000 εκπληρώνοντας τη στρατιωτική μου θητεία και με σκοπό να παραμείνω εδώ, να ριζώσω στα χώματα που έθρεψαν τους γονείς μου.

Η Ελλάδα τότε βρίσκεται σε μια πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη, έργα, υποδομές, ανάληψη ολυμπιακών αγώνων, είσοδο στο Ευρώ κλπ. όλοι τα γνωρίζουμε και πόσο φούσκες αποδείχτηκαν στην πορεία..

Και ποιος δεν μπορεί να βρει δουλειά σκέφτηκα; μόνο οι τεμπέληδες, αν και είχα γαλουχηθεί στη Γερμανία στο μεροκάματο από τα 15 μου..δεν μου άρεσε να γίνομαι τσιμπούρι στους γονείς μου, για να βγαίνω για καφεδιές όπως συνηθίζεται εδώ..

Αμέσως μετά το στρατό ρίχνομαι στη μάχη της εργασίας. Αναλαμβάνω αντιπρόσωπος φαρμακευτικής εταιρείας στην Κρήτη, εργάζομαι στον τομέα των ασφαλίσεων, ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα. Παντρεύομαι, δημιουργώ οικογένεια το 2003 και εκεί κάπου το καλοκαιράκι, ακούω για έναν διαγωνισμό που γίνεται στην περιφέρεια Κρήτης για προσλήψεις στη Δημοτική Αστυνομία Ηρακλείου.

Τα προσόντα υπάρχουν σκέφτομαι..αλλά να πάω; καλά θα είναι αναρωτιόμουν;..μα εγώ εδώ δεν γνωρίζω κανέναν και όλους τους άκουγα να μου λένε για "μέσα..βύσματα" κλπ. Τι είναι αυτά βρε παιδιά που μου λέτε..αυτά είναι άγνωστα στη Γερμανία..

Αξέχαστη μου έχει μείνει η στιγμή μια μέρα τέλος του καλοκαιριού που πήγα στο Δήμο να ρωτήσω τι ακρίβως γίνεται. Ακόμη έχω την εικόνα στα μάτια μου του αείμνηστου Καραναστάση (πρόεδρος τότε του δημοτικού συμβουλίου Ηρακλείου) να μου δίνει ένα αντίγραφο της προκήρυξης και να μου λέει: "Αυτά είναι τα κριτήρια παιδί μου και ο διαγωνισμός εποπτεύεται, ελέγχεται από το Α.Σ.Ε.Π., αν συγκεντρώσεις πολλά μόρια θα περάσεις, αν όχι, δεν περνάς".

Τα βάζω κάτω, απολυτήριο Ελληνικού λυκείου στη Γερμανία..αριστούχος ..,απόφοιτος του κολλεγίου θετικών σπουδών του πανεπιστημίου του Μονάχου...μεγάλο Γκαίτε της Γερμανικής γλώσσας..υπάρχει,..δίπλωμα ι.χ.ε επαγγελματικό, μοτοσικλέτας..επίσης. Ας κάνω λέω την αίτηση κι ας μην γίνει τίποτα..δεν έχω και κάτι να χάσω..

Ο τροχός της ζωής ήθελε να περάσω, να ορκιστώ με τους συναδέρφους μου το Φεβρουάριο το 2004 και να φύγουμε για εκπαίδευση. Όλοι μας νέοι, μορφωμένοι με οράματα και όρεξη να προσφέρουμε τα πάντα μέσα από την υπηρεσία μας στον πολίτη!!.Και πράγματι η υπηρεσία μας προσέφερε τα μέγιστα και πολύ περισσότερα από μια κλήση στο αυτοκίνητο όπως μπορεί να νομίζουν πολλοί αναγνώστες σας!!Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την ανομία, χωρίς καμία υποστήριξη , κυρίως από τους αιρετούς αλλά και από τα μέσα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη..Ότι καταφέραμε έως τώρα με τους συναδέρφους μου, το φέραμε εις πέρας κυρίως με το φιλότιμο, την επιμονή στην εργασία, στην οποία πολλές φορές εκτελώντας τα καθήκοντα μας εξυβριστήκαμε..κάποιοι από μας προπηλακίστηκαν κιόλας.

Που βρίσκομαι εδώ αναρωτήθηκα πολλές φορές; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στη Γερμανία που μεγάλωσα..Θα με πείτε γραφικό και ονειροπόλο..αλλά αυτά είχα στο μυαλό μου το 2000 που επέστρεψα..έλεγα δεν μπορεί..τώρα είναι η ευκαιρία..αξίζει αυτός ο λαός ένα καλύτερο αύριο..να πάει μπροστά..και γιατί να μην ξεπεράσει και άλλους; στην ανάπτυξη, στην κουλτούρα κλπ.

Μα θα μου πείτε..εμείς δεν έχουμε κράτος. Και δυστυχώς εδώ θα συμφωνήσω μαζί σας. Ναι κύριοι δεν έχουμε κράτος..διότι αυτοκαταστρέφεται στις μέρες μας. Και όταν λέω κράτος, δεν εννοώ μόνο το όποιο κυβερνητικό σχήμα, τα υπουργεία και τις υπηρεσίες. Το κράτος είμαστε και εμείς οι πολίτες που σαν οδηγό θα έπρεπε να έχουμε την κυβέρνηση και τους νόμους. Αλλά όταν ο οδηγός δεν σέβεται τους κανονισμούς, τους νόμους, το σύνταγμα, ο καθοδηγούμενος τι θα κάνει; Το ψάρι πάντα από το κεφάλι βρωμάει φίλοι μου..

Μέσα σε μια νύχτα λοιπόν, πρόχειρα, κυριολεκτικά στο γόνατο, χωρίς καμία οικονομοτεχνική μελέτη, αν τελικά συμφέρει ή δεν συμφέρει, διαλύονται υπηρεσίες και στέλνονται άνθρωποι στα τάρταρα της τρόικας, για να τους βγουν τα νούμερα, μην χάσουμε την κάθε δόση κάθε φορά..Για να σωθούμε δήθεν, αλλά όλο και περισσότερο βυθιζόμαστε στην ύφεση. Δεν υπάρχει ένας μα κανένας να βάλει ένα φρένο σ αυτή την κατρακύλα; Όχι κύριοι δεν υπάρχει 'ένας'. Υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ που όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διάφορα. Και προσωπικά δεν θα μπω στο τρυπάκι τους να μαζέψω πάλι τα χαρτιά μου για να φύγω ξανά στο εξωτερικό για να χτίσω ξανά τη ζωή μου από το μηδέν, όπως άλλοτε ο GASTARBEITER* και η καθαρίστρια (υπό άλλες συνθήκες βέβαια τότε) που με έφεραν στον κόσμο. Δεν θα τους κάνω το χατίρι!! Αυτό άλλοτε αποσκοπούν. Να εξανδραποδιστούν οι νέοι, οι μορφωμένοι οι παραγωγικοί άνθρωποι του τόπου μας. Να έχουν να διαφεντεύουν μόνο μια χούφτα γεροντάκια συνταξιούχους και ξένους ,φτηνά εργατικά χέρια..μετανάστες νόμιμους και λαθραίους..δεν έχει σημασία… κατασπαράσσοντας με τις πολυεθνικές που έρχονται, το φιλέτο που λέγεται Ελλάδα.

Θα μείνω εδώ να παλέψω μαζί σας, για τη γυναίκα μου, για τα παιδιά μου, για την ΕΛΛΑΔΑ που τόσο  λατρεύω από μικρό παιδί. Δεν τους ανήκει η πατρίδα μας, είναι δική μας και έχουμε το χρέος να την σηκώσουμε και να την βγάλουμε από το βούρκο. Ακόμη και συνταγματικά έχουμε την υποχρέωση να το κάνουμε σύμφωνα με το άρθρο 120, παράγραφο 4 του συντάγματος : Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Μόνο η ενωμένη αντίσταση μας θα τους αποτρέψει από τα βάρβαρα και ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ!! μέτρα που λαμβάνουν κατά εντολή της τρόικας και των δυναστών της χώρας μας ,κατά του λαού μας.

Όλοι μαζί ενωμένοι θα τους νικήσουμε!! Έχουμε χρέος στις επόμενες γενιές να το κάνουμε αυτό..πως θα κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά μας σε 5-10-15 χρόνια» ;

Πηγή: http://www.neakriti.gr/