Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Κόβοντας κλήσεις με δύο μεταπτυχιακά, άρθρο της Ελευθεροτυπίας για το προσωπικό της Δημοτικής Αστυνομίας

Τ

Είναι νέοι, εκπρόσωποι της γενιάς των 700 ευρώ, κάτοχοι πτυχίου και μεταπτυχιακού, εξειδικευμένοι στα οικονομικά και τη διοίκηση επιχειρήσεων, με προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα, με όρεξη για δουλειά και όνειρα για την πόλη.

 

Τα προσόντα τους συνηγορούν στη λαϊκή θυμοσοφία που θέλει τα χλωρά να καίγονται μαζί με τα ξερά. Προσπαθούν να είναι επαγγελματίες «με πενιχρά μέσα», όπως λένε, και με εξοπλισμό που πληρώνουν από την τσέπη τους. Το ερώτημα ωστόσο αυτονόητο: «Με τόσες περγαμηνές, γιατί επιλέξατε να κόβετε κλήσεις;».

Οταν κάποιος τους ρωτάει τι δουλειά κάνουν, απαντούν «δημοτικοί ελεγκτές». «Ποτέ δεν έχω πει ότι είμαι αστυνόμος» λέει η 30χρονη Αθηνά Μουρατίδου, απόφοιτος ΤΕΙ, με μεταπτυχιακό στην ΑΣΟΕΕ. Μπήκε στη Δημοτική Αστυνομία με ΑΣΕΠ, όπως και όλοι οι συνάδελφοί της μετά το 2004, αφού πέρασε από την απαραίτητη 6μηνη εκπαίδευση.

«Είμαστε δημοτικοί υπάλληλοι με ελεγκτικά χαρακτηριστικά. Μας έδωσαν τον τίτλο "αστυνομία" χωρίς να έχουμε κατασταλτικό χαρακτήρα» τονίζει ο Χρήστος Πάσχος, 28 ετών, κάτοχος 2 μεταπτυχιακών. Τρία χρόνια πριν, όταν ο ίδιος αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, «έψαχνα παντού δουλειά, μου έδιναν 530 ευρώ».

«Ούτε κι εγώ είχα όνειρο να μπω στη Δημοτική Αστυνομία. Ομως είμαι νέος άνθρωπος και έχω όρεξη για δουλειά και, όταν μπήκα, είπα θα δουλέψω και θα βελτιώσω την κατάσταση που δημιούργησαν οι προηγούμενοι, οι πατεράδες μας. Τώρα ξέρω πως δεν θα σώσω την Αθήνα. Θα προσπαθήσω όμως να την κάνω καλύτερη για 15 ανθρώπους», συνεχίζει ο ίδιος. Δούλεψε 2 χρόνια «έξω» και μετά πήγε στο τμήμα καταστημάτων. «Σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του δήμου, υψηλής παραβατικότητας, αντιμετωπίσαμε μεγάλο όγκο δουλειάς, δουλεύοντας σε ρυθμούς ιδιωτικού τομέα».

Ο Ηλίας Σπανόπουλος είναι 34 ετών. «Μου έχουν χρεώσει ένα περιπολικό, κάθε υπηρεσία που κάνω στο 7ο είναι 50-80 χλμ. στο 8ωρο. Καλείσαι να αντιμετωπίσεις από λαϊκές αγορές, μέχρι πανηγύρια ή έλεγχο καταστήματος ή έλεγχο για άδεια περιπτέρου.

»Γυρνάς και έχεις κάνει δύο μηνύσεις, τέσσερις ελέγχους σε καταστήματα, έχεις κόψει δέκα κλήσεις, οι μισές σε ράμπες αναπήρων και έχεις μετρήσει δύο παράνομα περίπτερα. Ακόμα και ένας πολίτης την ημέρα να καταλάβει ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, είμαι ευτυχισμένος» λέει ο ίδιος. Παραδέχεται ότι «κανείς δεν είχε διακαή πόθο, τελειώνοντας το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, να μπει στη Δημοτική Αστυνομία».

Η... θεά μονιμότητα
Η Αθηνά συμφωνεί: «Για να είμαι ειλικρινής, μπήκα για τη μονιμότητα. Γυναίκα είμαι, θέλω να κάνω οικογένεια, να έχω ένα καλύτερο ωράριο. Δεν θα σας πω ψέματα», λέει η ίδια. «Δεν μπήκα όμως για να ξύνομαι στο Δημόσιο», συνεχίζει. «Εχω πάρα πολλή όρεξη για δουλειά και πολλές φορές παρακαλώ για περισσότερη, για περισσότερες αρμοδιότητες. Μπορεί να μην με εξέφραζε πολύ αυτή η δουλειά, όμως πλέον την έχω αγαπήσει. Ολοι βλέπουν την κακή πλευρά της Δημοτικής Αστυνομίας. Ολοι έχουν στο μυαλό τους τις κλήσεις», συνεχίζει η Αθηνά. «Κόβεις ασταμάτητα;» τη ρωτάμε. «Αυτό που λένε ότι βγαίναμε έξω και όσο κόβαμε κλήσεις παίρναμε μπόνους, δεν ισχύει. Αλλιώς θα γράφαμε όσοι περισσότερους μπορούσαμε!»

Ο Παναγιώτης Ρεμπούτσικας, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πειραιά, με μεταπτυχιακό στα ναυτιλιακά και με προϋπηρεσία «και ΤΕΒΕ στο όνομά μου από τα 18», όπως λέει, δείχνει να έχει προσβληθεί από την ερώτηση: «Εκτός από υπάλληλος είμαι και καλλιτέχνης», λέει. «Κάνω πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά».

«Οταν μιλάς με έναν καλλιτέχνη και του λες είσαι αστυνομικός, ή ότι η μόνη σου δουλειά είναι να κόβεις κλήσεις, άμεσα τον προσβάλλεις. Οι περισσότεροι είμαστε προσεκτικοί. Δεν κόβουμε κλήσεις για να τιμωρήσουμε το σύμπαν, προσπαθούμε να είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Αφορούν δηλαδή σε αυτοκίνητα που παρκάρουν σε ράμπες ή που εμποδίζουν τη διέλευση άλλων. Δεν θα γράψω αυτόν που πάρκαρε και έχει μία ρόδα στο πεζοδρόμιο», λέει ο ίδιος.

Απόλυση
Ολοι τους είναι πεπεισμένοι ότι «διαθεσιμότητα σημαίνει απόλυση». Αναγκασμένοι να ζουν στο πατρικό, δηλώνουν «οι χαμηλόμισθοι του Δημοσίου». «Τώρα, είτε κάποιος έχει πτυχίο είτε όχι, είναι ένα και το αυτό», λέει ο Χρήστος. «Σαφώς και δεν διαχωρίζουμε τη θέση μας από τους υπόλοιπους εργαζομένους. Αλλά αυτό που μας ενοχλεί είναι ότι εσύ, κράτος, μας έδωσες τη δυνατότητα με συγκεκριμένα αξιοκρατικά κριτήρια να μπούμε και τώρα μας λες, τι; Ευχαριστούμε πολύ, δεν θα πάρουμε άλλο; Πριν από ένα μήνα αγόρασαν περιπολικά και εξοπλισμό και μας έκαναν εκδήλωση στο Ζάππειο. Τζάμπα λεφτά», λέει η Αθηνά.

Ο Ηλίας ισχυρίζεται ότι «ακόμα και να μας πάρουν στην ΕΛ.ΑΣ., κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε. Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε στα 18, τελειώνοντας στο σχολείο. Ούτε ΕΛ.ΑΣ. ούτε διαθεσιμότητα!» καταλήγει.

Μιλούν για τα καθήκοντά τους, με υπερηφάνεια. «Το τηλέφωνο χτυπάει συνεχώς από πολίτες που μας έχουν ανάγκη», λένε. Εξηγούν τις αρμοδιότητές τους, για την εξυπηρέτηση ηλικιωμένων ή ανθρώπων που δεν μπορούν να κινηθούν, για το γνήσιο της υπογραφής και για τα «ζώα συντροφιάς»: «Καθημερινά στο 5ο δημοτικό διαμέρισμα μας καλούν για υποθέσεις σκυλιών που δαγκώνουν πολίτες σε πάρκα». Τονίζουν ότι «δουλεύουμε πενθήμερο 24ωρο, με βάρδιες.

»Τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες πλέον δεν τα πληρωνόμαστε. Μας λέει ας πούμε, "αν έρθεις Μεγάλο Σάββατο, σου δίνω δύο ρεπό". Τώρα βέβαια, δεν παίρνουμε ούτε και τα ρεπό». Τμήματα από τις στολές που φοράνε τα έχουν πληρώσει από την τσέπη τους. «Εγώ αρβύλες και μπουφάν. Το μπουφάν ήταν τεράστιο, σαν σάκος», λέει η Αθηνά. «Κι εγώ πήρα μπουφάν. Ηταν πλαστικό και πάγωνες!» λέει ο Παναγιώτης. «Εγώ παρήγγειλα μπλούζα, γιατί μου έδωσαν μία σκέτη πράσινη, χωρίς σήμα», λέει ο Χρήστος. Επιμένει ότι «είδα διαφορά στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Εμείς ασκούμε κοινωνική πολιτική. Εμένα το ευχαριστώ δεν είναι τα 700 ευρώ που παίρνω. Είναι το "ευχαριστώ, γιατί περνάω" που θα μου πει ένας άνθρωπος με κινητική δυσκολία επειδή του άνοιξα το δρόμο. Αυτή είναι η αποζημίωσή μου».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου