«ΔΕΘέλεσται...», άρθρο του προέδρου του ΣΔΑ Θεσσαλονίκης για τη Δ.Ε.Θ.

Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην πόλη αυτή έχουμε συνδέσει όλες τις περιόδους της ζωής μας με το πρώτο δεκαήμερο κάθε Σεπτέμβρη, με την περίοδο δηλαδή της Έκθεσης. Στην αρχή παιδιά κρατώντας σφιχτά το χέρι των γονιών μας περιπλανιόμασταν μαζί με χιλιάδες επισκέπτες στα περίπτερα δεκάδων κρατών που μας έφερναν κοντά σε ένα κόσμο που μας ήταν γνωστός μόνο από τα βιβλία. Στη συνέχεια έγινε...
η βόλτα με την παρέα, αγόρια και κορίτσια στριμωξίδι στο Παλαί για το φεστιβάλ τραγουδιού, μαύρη μπύρα και σάντουιτς με λουκάνικο, και ο κόσμος των περιπτέρων πάντα εκεί να μας προσφέρει νοερά ταξίδια σε μέρη που είχαμε αρχίσει να γνωρίζουμε μέσα από τις ασπρόμαυρες οθόνες των τηλεοράσεων. 

Κι ύστερα ήρθε η σειρά μας να πάρουμε τα παιδιά μας από το χέρι και να τα οδηγήσουμε με λαχτάρα στα δικά μας μονοπάτια, περισσότερο για να νοιώσουμε εμείς πάλι εκείνο το φτερούγισμα στο στήθος κάθε φορά που περνούσαμε την μεγάλη πύλη της εισόδου στο σιντριβάνι με το περίεργο γλυπτό πάντα έτοιμο να πέσει και πάντα όρθιο. Η λάμψη όμως από τα μάτια των επισκεπτών είχε πλέον χαθεί. Η Έκθεση της νεότητας μας είχε δώσει τη θέση της σε ένα χώρο κυβερνητικής προβολής με δεκάδες περίπτερα Υπουργείων και Οργανισμών να έχουν πάρει τις θέσεις των ξένων κρατικών συμμετοχών. Οι εταιρείες σταδιακά αποχώρησαν προτιμώντας τις κλαδικές εκθέσεις και έδωσαν τη θέση τους στο λιανικό εμπόριο μετατρέποντας ένα μεγάλο κομμάτι της Έκθεσης σε παζάρι. Οι διοργανωτές ψάχνοντας αγωνιωδώς να κρατήσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών υψηλό κατέφυγαν τα τελευταία χρόνια στην επιλογή των υπαίθριων συναυλιών γνωστών καλλιτεχνών, κάτι που ομολογουμένως απέδωσε αλλά ταυτόχρονα άλλαξε τον προσανατολισμό της διοργάνωσης.

Την φθίνουσα πορεία της Έκθεσης τη γνωρίζουμε πολύ καλά όσοι ζούμε την καθημερινότητα της πόλης. Ο κύκλος της έχει κλείσει εδώ και καιρό και συντηρείται καθαρά για πολιτικούς λόγους αφού προσφέρεται, κάθε χρόνο, βήμα στον εκάστοτε πρωθυπουργό για τις πολύκροτες αλλά κενές ως συνήθως εξαγγελίες και παράλληλα εξασκεί την κυβερνητική προπαγάνδα μέσα από τα Υπουργικά περίπτερα. Ελπίζαμε όμως, λόγω και των βιωμάτων που είχε ο καθένας μας, ότι θα περνούσαμε απλά σε ένα νέο κύκλο ζωής, ίσως σε κάποιο άλλο χώρο με μια μορφή σύγχρονη και φιλική προς τις νέες τεχνολογίες, πάντα όμως με ομαλό τρόπο και με σεβασμό στην ιστορία του θεσμού.

Αυτό που συντελείται φέτος στην Έκθεση είναι η ταφόπλακα του θεσμού. Για πρώτη φορά ο Έλληνας πρωθυπουργός ΔΕΝ θα εγκαινιάσει την Έκθεση φοβούμενος τις αντιδράσεις του κόσμου. Για πρώτη φορά ο χώρος της Έκθεσης που αποτελούσε σημείο αναφοράς ειδικά την ημέρα των εγκαινίων, είναι αποκλεισμένος από χιλιάδες αστυνομικούς που δεν επιτρέπουν την πρόσβαση σε κανένα. Η πόλη βρίσκεται υπό κατοχή και ζει καταστάσεις που όμοιες της πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω στο χρόνο για να βρούμε. Από την αρχή της εβδομάδας δεκάδες ένοπλοι αστυνομικοί περιπολούν με μηχανοκίνητα στην πόλη με προφανή στόχο την καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας που θα αποτρέψει τους Θεσσαλονικείς από τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια. Από νωρίς το μεσημέρι, ώρες, πριν αρχίσουν οι συγκεντρώσεις, η πόλη έχει κοπεί στα δυο στερώντας, από χιλιάδες πολίτες που δεν έχουν σχέση με τις πορείες, το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης. Εικόνες ντροπής που με προσβάλλουν ως άνθρωπο και ως πολίτη που γεννήθηκε στην πόλη αυτή.

Γράφω αυτές τις σκέψεις χωρίς να ξέρω την κατάληξη των διαδηλώσεων. Είτε υπάρξουν συγκρούσεις όμως είτε όχι η σημερινή ημέρα θα μείνει στην ιστορία αυτής της πόλης ως μαύρη σελίδα, ως η ημέρα που η πόλη έζησε υπό το καθεστώς στρατιωτικού νόμου.

(φώτο : Thestival)

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς του σημερινού πρωθυπουργού, βλέποντας το παρακράτος να τρομοκρατεί με τις γνωστές μεθόδους το λαό, προέτρεψε τους πολίτες να μην σταματήσουν τον αγώνα με την περίφημη φράση «Τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες». Τα παιχνίδια της μοίρας έφεραν ένα άλλο Γ.Παπανδρέου αυτή τη φορά απέναντι στο λαό. Για καλή του τύχη οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν έχουν τις ικανότητες του παππού του αλλά δυστυχώς ούτε κι αυτός φαίνεται να τις κληρονόμησε.

Πηγή: http://sdathess.blogspot.com/2011/09/blog-post_10.html